Od wczesnego średniowiecza do połowy XVIII wieku rozwijała się zabudowa zachodniej części wzgórza wawelskiego w obrębie murów zamku dolnego, nazywana współcześnie „miasteczkiem wawelskim”. Stały w tym miejscu domy urzędników dworskich, budynki gospodarcze i administracyjne oraz budynki należące do duchowieństwa. Pomiędzy nimi znajdowały się niewielkie place i ogródki, wiły się kręte uliczki. Dzięki pracom archeologicznym odkryto odległą przeszłość tego miejsca, odsłaniając fundamenty historycznych budowli i eksponując je w dzisiejszym układzie tego terenu. Przejdziemy szlakiem nieistniejącej zabudowy dolnego zamku, odtworzymy jego wygląd i układ, poznamy fragmenty reliktów średniowiecznej architektury i związane z nimi archeologiczne artefakty.